فکر می‌کنید چقدر زمان خالص در یک زندگی ۷۰ ساله داریم؟
فوق العاده کم، فقط ۱۰ درصد عمر، برابر با ۵/۵ سال!!!
حتما به فکر خواهید رفت و حتما افسوس خواهید خورد…
توصیه می‌شود بخوانید و مجددا ساعت زندگی را تنظیم کنید…
دکتر حبیب زادهتا حال محاسبه کرده اید چقدر زمان خالص در عمرتان دارید؟ برای شما حساب کرده ایم:
- در یک محاسبه بسیار ساده، اگر بنا باشد هر انسانی متوسط ۷۰ سال عمر کند (که ظاهرا در زمان ما این اندازه عمر، حداکثر مقدار است)، و روزانه:
- ۷ ساعت آن را استراحت کند، ۶ ساعت شب و ۱ ساعت روز، یعنی کمی‌کمتر از یک سوم عمر خود، و
- ۱.۵ساعت تفریح سالم کند اعم از ورزش، با خانواده بودن و با دوستان بودن، یعنی یک شانزدهم عمر خود، و
- ۱.۵ساعت برای سه وعده خوردن و تغذیه و میان وعده‌ها زمان صرف کند، یعنی یک شانزدهم عمر خود، و
- ۱ساعت برای بهداشت جسمی‌وقت بگذارد یعنی یک بیست و چهارم عمر خود، و
- ۱ساعت برای کارهای احتمالی و پیش آمدها مانند خرید و اتفاقات غیرمنتطره زمان صرف کند، یعنی یک بیست و چهارم عمر خود را، و
- ۱ ساعت برای رفت و آمد در جامعه زمان بگذارد یعنی یک بیست و چهارم عمر خود،
- نیم ساعت برای مسایل عبادی واجب وقت صرف کند یعنی یک چهل و هشتم عمر خود،
در کل مدت زمانی برابر با ۵۶ درصد عمر عمر خود را صرف این امور خواهد نمود (روزانه ۱۳.۵ ساعت؛بیش از نصف عمر انسان)!
اگر قرار باشد یک انسان، چه مرد و چه زن، روزانه ۸ ساعت فعالیت داشته باشد، که مردان برای کار و اقتصاد که نتیجه آن تامین نیاز مسکن، خوراک و پوشاک و اداره مسایل متداول اقتصادی زندگی مانند هزینه مسافرت، میهمانی، تحصیل و ازدواج فرزندان باشد، و بانوان در بهترین حالت در منزل در خدمت خانواده باشند، باید زمانی برابر با ۱/۳ عمر انسان وقت صرف شود یعنی ۳۳ درصد عمر انسان.
تا اینجای کار، ۵۶.۵ درصد بعلاوه ۳۳/۳ درصد عمر انسان که تقریا برابر با ۹۰ درصد عمر انسان، صرف مسایل معمول زندگی است که گریزی از آن نیست. و فعلا فقط ۱۰ درصد زمان خالص باقی می‌ماند، یعنی روزانه ۲/۴ ساعت در روز.
فرض کنیم یک انسان از ۱۵ سالگی وارد دوره تفکر و رشد اصلی می‌شود و اساسا می‌فهمد که عمر یعنی چه و زندگی یعنی چه (که گاهی تا ۴۰ سالگی هم نمی‌فهمد، و گاهی تا پایان عمر هم نمی‌فهمد) و ۱۵ سال اول زندگی هویت شناسی و هدف شناسی برای وی موضوعات مهم و شناخته شده‌‌‌ای نیستند، زندگی چیزی جز خیالات و توهمات و آرزوها و خوش گذراندن‌ها و رسیدن‌ها نیست.
با توجه به دو مقدمه کوتاه فوق، از ۷۰ سال عمر متوسط یک انسان، ۱۵ سال اول کم شود، ۵۵ سال خواهد ماند. در این ۵۵ سال ۹۰ درصد عمر انسان برای اموراتی صرف می‌شود که در بالا گفته شد، یعنی حدود ۴۹/۵ سال عمر انسان. که عمر خالص یک انسان ۷۰ ساله حدود ۵/۵ سال خواهد بود!!! تعجب نمی‌کنید که چقدر زمان کمتری داریم؟ حتی گاهی از این هم کمتر است، دقت کنید:
- در شهرهای بزرگ ترافیک، در راه ماندن‌ها، و مشکلات زمان بر اضافی را در نظر نمی‌گیریم که قاعدتا آن ۵.۵ سال نیز از دست خواهد رفت. ضمنا نوع مردم امروزه ۸ ساعت فعالیت اقتصادی ندارند بلکه حداقل ۱۰ ساعت زمان صرف می‌کنند، صرف نظر از اینکه عده‌‌‌ای دو شیفته کار می‌کنند.
- فرضیات فوق در صورتی است که پیشامد خاصی که گاهی عمر چند سال یک انسان را درگیر می‌کند، به وجود نیاید، یا مشکلات خاصی مانند بیماری، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی که گاهی انسان چندین ده سال با آن دست به گریبان می‌شود نیز در میان نباشد. یا جوان مرگ نشوید، که در زمان ما متاسفانه زیاد شده است…
- از طرفی فرض کرده ایم شما همیشه جوانو با انرژی و انگیزه هستید در حالی که انسان وقتی پا به سن گذاشت توانمندی وی کم شده و نیاز وی به استراحت و آرامش و تفریح بیشتر می‌شود.
از طرفی:
- ما مقهور به استراحت هستیم، نمی‌توان نخوابید.
- حسب طبیعتمان مقهور به خوردن و آشامیدن هستیم، نمی‌توان نخورد و نیاشامید.
- به تفریح متناسب (نه حداکثری) نیازمندیم، نمی‌توان به روح و جسم خود تنفس ندارد.
- باید کار و فعالیت اقتصادی کنیم و و این هم بخش مهم و غیرقابل انفکاک از زندگی ماست، و این پایه مهم زندگی است.
- جالب است توجه شود که هیچ کدام از نیازمندی‌های بالا قابل حذف نیستند. قابل کم کردن هستند، مثلا به جای ۷ ساعت ، ۶ ساعت خوابید اما قابل حذف نیست، که نهایتا می‌توان ۲/۲۴ سال به عمر مفید خود اضافه کرد. و البته همین کم کردن بی دلیل و خارج از توان در دراز مدت آثار منفی فراوانی دارد!!! و عملا نمی‌توان این زمان را ذخیره کرد. کافیست از خود مقایسه کنید که در یک شبانه روز چند ساعت می‌خوابید؟ قطعا نوعا ۸ ساعت را خواب دارید.
- در این میان تنها یک گروه استثنا هستند و آن اهل علم اند، کسانی که اقتصادشان از علم حاصل می‌شود، مانند علما و اساتید دانشگاه و محققین و پژوهشگران، و دانشجویان (البته همه به معنی واقعی کلمه، و این حقیقتا یک توفیق بزرگ الهی است). این دسته از مردم یک سوم (۳۳.۴ درصد) زمان فعالیت اقتصادی نوع مردم را برای علم صرف می‌کنند، و اقتصادشان از همان مسیر علم تامین می‌شود. و در حقیقت ۱۸/۳ سال وقت بیشتری نسبت به بقیه دارند! و این خیلی مهم است و ارزش و جایگاه علم را می‌رساند. لکن تعداد این افراد در هر جامعه‌‌‌ای خیلی کمتر است، کمتر از ۵ درصد مردم جامعه اند.
همین جا می‌توان دوباره مطرح کرد علم بهتر است یا ثروت؟
اگر همه عمر دنبال علم باشید به شرط تامین بودن اقتصاد، وقت خالص ات ۵.۵ بعلاوه ۱۸/۳ یعنی ۲۷/۸ سال خواهد بود. و اگر دنبال ثروت باشید، فقط ۵.۵ سال عمر مفید دارید. کدام بهتر است؟
پس به کجا می‌رویم و چه می‌کنیم با این زمان اندک؟
فکر می‌کنید با این ۵.۵ سال عمر خالص از ۷۰ سال عمر متوسط که نوع مردم دارند، به جز آن دسته خاص از اهل علم، چه معامله‌‌‌ای باید کرد؟ باید روی چه چیزی سرمایه گذاری کرد؟
چرا اینقدر آرزوهای دور و دراز؟
چرا اینقدر در خیالات و توهمات سیر کردن؟
چرا اینقدر برنامه‌ها و برنامه ریزی‌های بی خود و بر سر چیزهای بی خود؟
چرا این قدر وقت تلف کردن در فضای مجازی و مهمانی و رفیق بازی و گردش و تفریح اضافی؟
چرا اینقدر انتظارات و خواسته‌های غیرمعقول و رویایی و زمان سپری؟
چرا اینقدر ظاهر گرایی؟
چرا اینقدر منتظر ماندن‌ها و به پای این و آن زمان صرف کردن؟ مگر عمر شما کم بهاتر از دیگران است؟
چرا اینقدر بودن و صرف کردن عمر خالص خود با کسانی که نه تنها ۵.۵ سال زمان مفید ندارند بلکه برای چهار نیازمندی ضروری (خوابیدن، خوردن، تفریح، اقتصاد) هم وقت کم می‌آورند؟ چرا؟
و چرا اینقدر خودفروشی و ارزان فروشی ؟؟؟
سرمایه اصلی ما عمر است، عمر را از ما بگیرند دیگر مایی در کار نیست، پس فروختن و ارزان فروختن عمر یعنی خود فروشی و ارزان فروشی!
در این میان یک کار می‌توان کرد تا عمر خالص ۵/۵ سال را به اندازه ۷۰ سال و حتی بیشتر از آن طول داد و همه عمر خود را حلال کرد و برکت داد به آن؛ و آن یک کار «لوجه الله» زندگی کردن است؛ راه دیگری نیست؛ یعنی همه کارهای ما برای خدای متعال باشد و لاغیر. در این صورت همان ترافیک ماندن هم از دست دادن عمر نیست، کار کردن دوشیفته هم از دست نمی‌رود، خوابیدن هم از دست دادن عمر نیست بلکه نوعی عبادت و حظ روحانی است، خوردن و خوابیدن و تفریح هم عین استفاده مفید از عمر است؛ انرژی می‌گیرید برای خدا کار کنید و زندگی کنید. در زندگی «لوجه الله*» شما هر کاری را نمی‌کنید، حتی وقتی می‌خواهید مطلبی را کلیک کنید، اول فکر می‌کنید آیا این کلیک لازم است، آیا این کلیک لوجه الله است، اگر وجدانا لوجه الله بود، کلیک می‌کنید و الا ترک می‌کنید… زندگی که از ما خواسته اند نیز همین است، که انشالله روزی همگان شود.
اگر این رویکرد اتخاذ شود، خوشا به سعادت ما و اگر غیر این باشد به هر دلیلی، نهایتا ۵.۵ سال از عمرمان را می‌توانیم استفاده و تامل کنیم که از کجا آمده ایم و در کجا هستیم و به کجا می‌رویم، روزی به اندازه ۲.۵ ساعت… که البته اگر با زیاد خوابیدن و خوردن، رسم و رسوم‌های ساختگی زندگی اجتماعی امروز، سریال‌ها و ارتباطات غیرضروری و … همین ۲/۵ ساعت در روز را نیز از دست ندهیم، که متاسفانه عموم مردم تا جایی که ما دیده ایم از دست می‌دهند!!!
فکر می‌کنید خیلی زرنگ هستید؟ اصلا اینگونه نیست.
یک نگاهی به عمر گذشته خود بکنید. خروجی زندگی تان تا الان چه چیزی را نشان می‌دهد؟
پس ساعت زندگی تان را مجددا تنظیم کنید و خود فروشی یا ارزان فروشی نکنید. بیدار شوید، بیدار …
إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا (انسان/9)
(و می‌گویند:) ما شما را بخاطر خدا اطعام می‌کنیم، و هیچ پاداش و سپاسی از شما نمی‌خواهیم!
معنی سوره عصر
بنام خداوند بخشنده مهربان
به عصر سوگند،{1} که انسانها همه در زیانند؛ {2} مگر آنان که ایمان آورده و نیکوکار شدند و به درستی و راستی و پایداری (در دین) یکدیگر را سفارش کردند. {3}